گرمایش جهانی بر تغییرات تأثیر می گذارد & زومیت

تمامی مطالب این صفحه به دلیل مخالفت با قوانین جمهوری اسلامی ایران حذف شد.

این پیام به دلیل هک شدن احتمالی صفحه است و توسط مدیر منتشر نشده است.

این سایت هیچ مسئولیتی را در مورد این محتوا نمی‌پذیرد.

همانطور که قایق ما به دور خورشید می چرخید، حلقه آن تقریباً گرد بود. اما مدار زمین آنقدر که فکر می کنید پایدار نیست.

هر 405000 سال، مدار زمین ما طولانی تر، 5 درصد بیضوی می شود و پس از مدتی به مدار طبیعی خود باز می گردد. ما مدت هاست می دانیم که این چرخه به نام «خروج از مرکز» باعث می شود زمین آب و هوای خود را تغییر دهد، اما مشخص نیست که چگونه بر زندگی روی زمین تأثیر می گذارد. اکنون، شواهد جدید نشان می دهد که مدار نوسانی زمین می تواند بر تغییرات بیولوژیکی تأثیر بگذارد.

تیمی از دانشمندان به سرپرستی لوک بوفور، دیرینه شناس در مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه (CNRS)، شواهدی یافته اند که نشان می دهد خروج از فضای مداری، حداقل در اشعه ایکس (فیتوپلانکتون)، باعث انفجار گونه های جدید می شود. .

کوکولیتوفورها جلبک های میکروسکوپی هستند که از نور خورشید استفاده می کنند. کوکولیتوفورها شبکه ای از سنگ آهک را در اطراف بدن نرم و تک سلولی خود تشکیل می دهند. این سنگ‌های آهکی که کوکولیت نامیده می‌شوند، به‌وفور در اشکال فسیلی هستند و برای اولین بار حدود ۲۱۵ میلیون سال پیش در تریاس بالایی ظاهر شدند. این موجودات دریایی به قدری فراوان هستند که نقش مهمی در تامین غذای جهان ایفا می‌کنند، بنابراین نیروهایی که بر حضور آنها تأثیر می‌گذارند می‌توانند تأثیر زیادی بر روی سیاره داشته باشند.

بوفورت و همکارانش از فناوری هوشمند برای اندازه گیری 9 میلیون کوکولیت استفاده کردند که معادل 2.8 میلیون سال تبادل در اقیانوس های هند و آرام است. با استفاده از مدل های اقیانوسی به شکل ستاره، می توانند تا دو هزار سال به وضوح بالا دست پیدا کنند. دانشمندان از اندازه کوکولیت برای تخمین تعداد گونه ها استفاده کرده اند زیرا مطالعات ژنتیکی قبلی نشان داده است که بسیاری از گونه ها به این خانواده تعلق دارند. Noelaerhabdaceae کوکولیتوفورها را می توان بر اساس اندازه سلول جدا کرد.

دانشمندان دریافته‌اند که طول متوسط ​​کوکولیت از یک چرخه پیوسته پیروی می‌کند که مربوط به یک چرخه خروج از مرکز 405000 ساله است. بزرگترین توده کوکولیت با تاخیر زمانی اندکی پس از حداکثر خروج از مرکز رخ ​​می دهد و ربطی به این ندارد که کره زمین در دوره یخبندان یا بین یخبندان قرار دارد. بوفورت و همکارانش در مقاله خود توضیح دادند:

در اقیانوس مدرن، بالاترین تنوع فیتوپلانکتون در مناطق استوایی یافت می شود. این الگوها ممکن است شامل دما و ثبات باشد. این به این دلیل است که دوره انتقال گونه در عرض های جغرافیایی میانی بیشترین میزان را دارد و دلیل آن اختلاف دما در فصول مختلف است.

آنها دریافتند که همان مدل در مدت زمان طولانی تری وجود داشته است که آنها بررسی کردند. همانطور که مدار زمین بیضوی تر می شود، لحظه دور استوا برجسته تر می شود و تفاوت بین آنها بیشتر می شود. این موجودات مختلف کوکولیتوفورها را متنوع می کنند.

تفاوت های زیادی در زیستگاه اکولوژیکی باعث ایجاد گونه های مختلف در طول دوره گذار می شود که به دلیل اندازه کوکولیت و درجه کلسیفیکاسیون اعضای خانواده است. Noelaerhabdaceae سازگاری با تغییر و توسعه در یک محیط جدید.

_{تبدیل توده کوکولیت در زمان های مختلف: میوسن (چپ)، پلیستوسن (راست)}

جدیدترین تغییری که دانشمندان شناسایی کرده اند مربوط به 550000 سال پیش (در زمان ظهور الکتریسیته) است. Gephyrocapsa روی دادن). بوفورت و همکارانش این تفسیر را با استفاده از داده‌های تبارشناسی حیوانات امروزی تأیید کرده‌اند. با استفاده از داده های هر دو دریا، آنها همچنین می توانند بین رویدادهای محلی و بین المللی تمایز قائل شوند.

علاوه بر این، دانشمندان با محاسبه مقدار مواد فله در نمونه های رسوبی توانسته اند تأثیر بالقوه طیف وسیعی از گونه های جانوری را بر مونوکسید کربن زمین تعیین کنند. این باکتری ها از طریق فتوسنتز چرخه کربن را مختل می کنند و پوسته های آهکی تشکیل می دهند. محققان نوشتند:

بسیاری از انواع سبک تر هستند (به عنوان مثال ای. هاکسلی و G. caribbeanica) بیشتر در استخراج مونوکسید کربن به شکل کربنات کوکولیت نقش دارد. از آنجایی که باکتری‌ها در اندازه متوسط ​​قادر به تولید مثل بیشتر هستند، کربن کمتری در پاتوژن‌ها ذخیره می‌شود که در هنگام مرگ در کف اقیانوس ذخیره می‌شوند.

بر اساس این یافته‌ها و سایر تحقیقات پشتیبان، بوفورت و تیمش پیشنهاد می‌کنند که تاخیر در خروج از مرکز و تغییرات آب و هوایی می‌تواند نشان‌دهنده این باشد که کوکولیتوفورها، علاوه بر واکنش به تغییرات تغییرات مونوکسید کربن، می‌توانند تغییراتی نیز ایجاد کنند. به عبارت دیگر، این میکروارگانیسم ها به همراه سایر فیتوپلانکتون ها می توانند باعث شوند که زمین در واکنش به رویدادهای مداری، آب و هوای خود را تغییر دهد. اما برای تایید این موضوع به تحقیقات بیشتری نیاز است.

این مطالعه در مجله Nature منتشر شد.