[ad_1]
عبدالرضا ناصر مقدسی – متخصص مغز و اعصاب; امروزه روزنامه ها و همچنین آثار بسیاری در کشورهای همسایه به تلفن همراه پزشکان و پرستاران ارسال می شود. زمانی که پزشکان و پرستاران در بدترین شرایط کشور کار می کنند و به دلیل حجم زیاد و کار بیش از حد و عوامل استرس زای عمده آن درآمد کمی دارند، این اطلاعات برای همه قابل تامل است. هزاران پزشک و پرستار از ابتدای شیوع کرونا کشور را ترک کرده اند و بسیاری دیگر نیز در حال برنامه ریزی برای ترک این کشور هستند.
بسیاری از دانش آموزان نزد من آمدند و درخواست کردند در تحقیق شرکت کنند. وقتی می پرسم چرا می خواهند تحقیق کنند، همه هدفی دارند. تا برای خود پروفایل خوبی ایجاد کنند تا بتوانند در یک کالج خوب قبول شوند و کشور را ترک کنند.
گاهی از خودم خجالت می‌کشم که به عنوان معلم مدرسه نمی‌توانم علایق دانش‌آموزانم را توسعه دهم، مگر اینکه هدفشان از تحقیق در این منطقه نباشد، بلکه تحقیق و دانش را ترویج کنم. سال ها تحقیق و دانش فراموش شده در کشور ما و نتیجه آن چیزی است که هر روز در کشور خود شاهد آن هستیم.
وقتی بسیاری از پزشکان عمومی زیر خط فقر هستند و بنابراین کاری جز درمان انجام نمی دهند، وقتی می توان با 20 شب هوشیاری و احتیاط به متخصص مراجعه کرد. و جوانان به این شغل. بلکه می خواهد بعد از همه سختی ها زندگی اش را راحت کند و جایی نرود که خودش و خانواده اش زندگی بهتر و تلاش کمتری داشته باشند.
به اینها باید انتقادات و روان پریشی هایی که برخی سازمان ها برای پزشکان کار می کنند را نیز اضافه کرد. رادیو ملی همچنان درباره درآمدهای نجومی پزشکان و لزوم کاهش آن بحث می کند. من نمی دانم وقتی اکثر پزشکان نمی توانند حداقل زندگی را برای خانواده خود فراهم کنند، درآمد ستاره کجاست؟ چرا پزشک و پرستار باید در کشوری باشند که نه تنها به او حقی نمی دهند، بلکه به او توهین و تمسخر هم نمی کنند؟ و این نتیجه همه اینهاست; که کشورهای همسایه ما با حضور نیروهای ویژه آموزش دیده در ایران و سرمایه گذاری و تامین مالی برای آنها، مراقبت های بهداشتی و درمانی خود را به بالاترین سطح ارتقا دهند.
البته دولت به جای حل این مشکل و فراهم کردن شرایط لازم برای پزشکان و پرستاران، امکان ادامه درمان را مطرح کرده و با ایجاد سهمیه های بیشتر، دانشکده های ما را با دانشجویانی ساخته است که نمی توانند وارد فضای بزرگی مانند رقابت و رقابت شوند. عدالت پزشکی باشید فاجعه در سیستم درمانی ما رخ خواهد داد و مانند همه تروماها، هیچ تمایلی برای حل آن وجود ندارد.
[ad_2]
