قورباغه سمی حقیقت در مورد دوزیستان زیبا اما مرده & زومیت

قورباغه های سمی ( نیزه های سمی ) دوزیستان کوچک و رنگارنگی هستند که در ته جنگل های بارانی آمریکای مرکزی و جنوبی زندگی می کنند. این قورباغه ها از یک خانواده می آیند دندروبیتاد با توجه به باغ وحش سانفرانسیسکو، بیش از 175 گونه از حیوانات شناخته شده است. قورباغه های سمی کوچک و تنها 2.5 تا 5 سانتی متر اندازه دارند و برخلاف بسیاری از دوزیستان دیگر در طول روز فعال هستند.

_{قورباغه سمی آبی (Dendrobates azureus)}

قورباغه های سمی ( نیزه های سمی ) سمومی هستند که از پوست آنها خارج می شود که اغلب برای آموزش سلاح شکارچیان استفاده می شود. به عنوان مثال، برخی از بومیان در غرب کلمبیا برای قرن ها در معرض پوست قورباغه های سمی گرمسیری قرار گرفته اند.فیلوبات ها خطرناک هستند) برای نوک سلاح هایشان.

قورباغه‌های سمی رنگ‌های روشن و متنوعی دارند، به همین دلیل به آن‌ها «جواهرات جنگل‌های بارانی» می‌گویند. رنگ های روشن آنها به شکارچیان هشدار می دهد که این قورباغه ها سمی هستند و باید از آنها دوری کرد. به این شیوه زندگی، یاری گرایی می گویند. برخی از گونه های قورباغه های سمی نیز از رنگ و طرح خود برای استتار استفاده می کنند. مثلا قورباغه های سمی Dendrobates tinctorius آنها از الگوهای زرد و مشکی خود برای ترکیب با فضای زندگی خود استفاده می کنند.

تفاوت های چشمگیر در رنگ های این گونه از قورباغه های سمی ممکن است از جدایی اجداد این قورباغه ها در حدود ده هزار سال پیش ناشی شده باشد. در آن زمان، منطقه ای که اکنون به پاناما معروف است دچار سیل شد و قورباغه ها از هم جدا شدند. بعدها تنوع رنگ قورباغه ها تغییر کرد.

سطح سم قورباغه های سمی از گونه ای به گونه دیگر متفاوت است. سمی ترین قورباغه های سمی فیلوبات ها متعلق به. این قورباغه ها دارویی قوی به نام بوتراکوتوکسین تولید می کنند. قورباغه سمی طلایی یکی از سمی ترین حیوانات جهان به حساب می آید.

_{زهر طلایی قاو (Phyllobates terribilis)}

Batracotoxin یک آلکالوئید استروئیدی قوی است که بر سیستم عصبی بدن تأثیر می گذارد. مغز سیگنال های الکتریکی را به قسمت های مختلف بدن می فرستد و این پیام ها از کانال های سدیم عبور می کنند. باترکوتوکسین ها این مسیرها را فعال می کنند و هدایت عصبی را مختل می کنند که منجر به اختلالات و شرایط بالقوه کشنده مانند فلج، درد شدید و حتی نارسایی قلبی می شود.

با این حال، یک حیوان وجود دارد که می تواند قدرت سمی قورباغه سمی طلایی را تحمل کند: مار شکم آتشین (لیوفیس اپینفلوس). این مارها را فقط شکارچیان قورباغه های سمی می شناسند زیرا در برابر سموم این قورباغه ها ایمن هستند.

قورباغه های سمی نیز راه هایی برای جلوگیری از مسمومیت خود ایجاد کرده اند. طبق تحقیقات منتشر شده در مجله فیزیولوژی عمومی، قورباغه‌های سمی حاوی مولکول‌های «سم اسفنجی» هستند که مانع از چسبیدن سموم به مغز قورباغه‌ها و محافظت از آن‌ها در برابر سم خود می‌شوند.

در دوران نوزادی، قورباغه های غذایی همه چیز مورد نیاز خود را دارند، از جمله جلبک، حشرات و گاهی دیگر بچه قورباغه ها. قورباغه های سمی بالغ همه چیزخوار هستند اما عموماً از حشراتی مانند مورچه ها، حشرات و حشرات تغذیه می کنند.

قورباغه های سمی از غذایشان به آنها سمیت می بخشد. اگرچه مشخص نیست کدام یک از این حشرات برای این قورباغه ها سمی ترین هستند، اما مطالعه ای که در مجله PNAS منتشر شد نشان داد که گل ها نرم هستند. کورزین) ممکن است در این مورد سرزنش شود. این حشرات سرشار از باتاکوتوکسین هستند و در معده پرندگان یافت می شوند. پتو همان سمی را تشکیل می دهد که قورباغه های سمی ترشح می کنند. محققان نوشتند: «خانواده Melyridae آنها در سراسر جهان یافت می شوند و گروه های جنگل های بارانی کلمبیا می توانند منبعی از باکتری توکسین ها در قورباغه های بسیار سمی باشند. فیلوبات ها آنها باید در آن منطقه زندگی کنند».

قورباغه های سمی در اسارت بیشتر سمیت خود را از دست می دهند، در حالی که قورباغه هایی که در اسارت پرورش می یابند اصلا سم تولید نمی کنند. این به دلیل تفاوت بین رژیم غذایی در وضعیت و بردگی است.

جفت گیری در طول سال اتفاق می افتد، اما به ویژه در فصل بارندگی، در مناطقی از کف جنگلی که توسط مردان انتخاب می شود. برای جفت گیری، ماده تخم های بارور نشده خود را روی بستر برگ ها در مکانی تاریک و مرطوب می گذارد و نر اسپرم های خود را روی تخم ها می گذارد تا آنها را بارور کند. تعداد تخم هایی که یک قورباغه در یک زمان می گذارد متفاوت است، اما برخی از گونه ها می توانند تا 40 تخم در یک زمان بگذارند.

_{قورباغه آبی سمی سمی (Hyloxalus azureiventris) بچه های خود را بر پشت خود حمل می کند.}

قورباغه ها از فرزندان متولد نشده خود به مدت 10 تا 18 روز محافظت می کنند و گاهی اوقات از آب برای ادرار آنها محافظت می کنند. تخم ها نوزادانی را تشکیل می دهند که به پشت مادر می چسبند و آنها را به داخل استخر می برند. دریاچه ها به مدت چندین ماه به عنوان محل پرورش قورباغه ها عمل می کنند تا زمانی که تبدیل به قورباغه بالغ شوند.

بر اساس تحقیقات منتشر شده در مجله Symbiosis، گیاهان تیره آناناس از بچه قورباغه هایی که روی برگ هایشان قرار می گیرند نیز سود می برند. این گیاهان نیتروژن را جذب می کنند که از مدفوع بچه قورباغه تولید می شود و به عنوان کود عمل می کند.

قورباغه های سمی از گونه های مختلف از نظر اندازه متفاوت بوده و طول آنها بین 20 تا 40 میلی متر متغیر است. ماده ها عموماً بزرگتر از نرها هستند و چشمان انگشتان پا در برخی گونه ها (مانند قورباغه های آبی سمی) از ماده ها بزرگتر است.

سن بلوغ نیز بسته به گونه متفاوت است. به عنوان مثال، قورباغه های توت فرنگی سمی (جارو برقیبعد از ده ماه پیری رشد می کند، زمانی که قورباغه های آبی سمی دو سال طول می کشد تا برای ازدواج آماده شوند. میانگین عمر قورباغه های سمی 3 تا 15 سال است.