روآرو- اکثر کشورهای جهان در موافقتنامه تصویب سالانه شفافیت بین‌الملل رتبه ضعیفی دارند و 100 مورد آن اطلاعات بهداشتی و شفافیت را نشان می‌دهند.
به گزارش فرارو به نقل از اکونومیست؛ در رتبه بندی جدید که در 25 ژانویه منتشر شد، تقریباً 70 درصد از کشور دارای امتیاز زیر 50 هستند. میانگین امتیاز در کشورهای جنوب صحرای آفریقا 33 است که پایین ترین امتیاز برای یک کشور واحد است. این امتیاز در اروپای غربی 66 است.
برخی از کشورهای مستقل نیز در سال های اخیر کاهش یافته اند، به طوری که برای اولین بار ایالات متحده از بین 25 کشوری که کمترین میزان فساد را دارند، کاهش یافته است. در ایالات متحده، تلاش های دونالد ترامپ برای برهم زدن انتخابات 2020 و حمایت از همکاری ملی که اهمیت فزاینده ای پیدا کرده است را باید مقصر دانست.
با این حال، بدترین کاهش در کشورهایی است که دولت‌هایشان رسانه‌ها را محدود می‌کنند و آزادی شهروندان را تحت حمایت کووید-19 محدود می‌کنند. انتخابات بلاروس از سال 2020، زمانی که وی در انتخابات الکساندر لوکاشنکو پیروز شد، شش امتیاز کاهش یافته است.
خشونت علیه حقوق بشر در دوران ریاست جمهوری رودریگو دوترته در فیلیپین و محدودیت های مطبوعات آزاد در نیکاراگوئه و ونزوئلا، این کشورها را به ورطه نابودی کشانده است.
بازیابی شاخص معمولاً کند است. اکثر کشورها تنها یک یا دو تغییر سال به سال دارند. با این حال، تغییر در رژیم غذایی می تواند به بهبودی سریعتر منجر شود. به عنوان مثال، ارمنستان از سال 2017 تاکنون 14 امتیاز افزایش یافته است.
اعتراضات در سال 2018 باعث برکناری چهره های سیاسی کلیدی به نفع دولتی شد که اتهاماتی را علیه رهبران سابق اعلام کرده بود. اما دولت ارمنستان اخیرا قدرت خود را از دست داده است. در 23 ژانویه، رئیس جمهور از فقدان قدرت تصمیم گیری خلاص شد.
پرش 10 واحدی آنگولا در همان زمان اتفاق افتاد. اگرچه اصلاحات در آن کشور از سال 2017 مورد حمایت صندوق بین المللی پول قرار گرفته است، اما اکثر مردم آنگولا منفعت زیادی از آن ندیده اند.
کشورهای فقیر به ویژه کشورهای آفریقایی، خاورمیانه و آسیایی به دلیل رهبری ضعیف دولت هایشان در این دسته قرار می گیرند. با این حال، شرکت های کشورهای ثروتمند اغلب در فساد خارجی نقش دارند.
سازمان شفافیت بین‌الملل گزارش جداگانه‌ای درباره کشورهایی که شرکت‌هایشان در آنها کارگران خارجی استخدام کرده‌اند، منتشر کرده است و اسامی برتر آن‌هایی هستند که توسط این سازمان شناسایی شده‌اند.
برخی از کشورها حداقل قوانین ضد فساد دارند. به گفته سازمان شفافیت بین‌الملل، بریتانیا و سوئیس «کارگزاران» قانون هستند، در حالی که آلمان، نروژ و سوئد «تنظیم‌کننده‌ها» هستند.
کشورهای ثروتمند از فساد جلوگیری نمی کنند. اوون پترسون، کارشناس سابق انگلیسی که پس از پیوستن به پذیرش شکایات در نوامبر 2021 استعفا داد، در آن زمان حداقل 500000 روبل بیشتر از حقوق خود را برای مشاوره و استقبال از هر دو شرکت پذیرفت.
اما وی این پرداخت‌ها را در فهرست منافع مالی نمایندگان گزارش کرد و در نتیجه رسانه‌ها توانستند از طریق آزادی اطلاعات، کتاب‌ها و نشریات، آنها را افشا کنند. دولت هایی که در کشورهای فقیر رشوه می گیرند و به طور غیرقانونی رأی یا انتخابات می خرند، پاسخگو نیستند.
